Առավոտ,ժամը 08:00:Բոլորս շտապում ենք Սարալանջ՝ շարունակելու երեկվա կիսատ թողած աշխատանքը:Այս օրն էլ էր շատ արդյունավետ,քանի որ տիկին Շողիկի օգնությամբ ծաղիկներ տնկեցինք,գեղեցկացրեցինք արտաքին միջավայրը:
Հաջորդիվ ունեցանք հանդիպում Մարգարիտ Սիմոնյանի հետ:Քննարկեցինք մի շարք հարցեր,որոնք վերաբերվում են բլոգավարությանը:Խրսեցինք նախագծերից,նախագծի կառուցվածքից:
Հերթը Մարիետ Սիմոնյանի հետ հանդիպմանն էր:Ունեցանք հետաքրքիր զրույց-քննարկում,թեման էր Ջոն Հոլթի «Սովորեցրեք ձեր սեփականը» հոդվածը:
Ընդմիջումից հետո իսկական ժամանակն է թարմ ուժերով անցնել երգ ու պարին:
Միշտ պետք է արբած լինել։ Դա է կարևորը, միակ խնդիրը դա է։ Չզգալու համար ժամանակի զարհուրելի բեռը, որ ճնշում է ձեր ուսերն ու կորացնում ձեզ դեպի գետին, դուք պետք է արբեք անդադար։
Բայց ինչո՞վ։ Գինով, պոեզիայով, առաքինությամբ, ինչով ուզում եք, միայն թե արբեք։
Գուրգեն Խանջյանը իր էսսեն սկսում է դրախտից, մարդու ծնունդից, հասնում մինչև մահ։ Ծնունդն ու մահը մշտապես իրար կողքի են։ Հեղինակը արագորեն ներկայացնում է մարդու կյանքի սխեման՝ ցույց տալու համար, որ բոլորն էլ մեծ հաշվով անցնում են հենց այդ կետերով և հասնում մահվան՝ հուսալով, որ գոյություն ունի երկնային կյանք։ Գ. Խանջյանը նկարագրում է մարդու կյանքի ընթացքը. ինչպես է ձևավորվում, աշխարհ գալիս, մեծանում, անցնում հազարավոր երկրային փորձությունների միջով։ Բայց մարդու կյանքի ամենամաքուր փուլը հեղինակը համարում է մայրական արգանդը, քանի որ մարդն իր ծնված օրից սովորում է խժռել և հոշոտել, մեծանում է որպես գազան։ Մարդը ծնվելով՝ իր կամքից անկախ հայտնվում է մի հասարակության մեջ, որտեղ իրեն պարտադրում են ապրել հենց իրենց կանոններով, ապրել՝ իր ուսերին դնելով պատասխանատվություն և պարտականություն։
Եվ, եթե այդ ամենն էլ չկա, և դու ձգտում ես ազատության ու ըմբոստանում ես այս ամենի դեմ, ուրեմն մարդու կյանքն անիմաստ է և նա ցանկանում է ինքնասպանություն գործել՝ չի կարող, քանի որ այն մեղք է համարվում, բոլորը կանգնած սպասում են , որ նորից քննադատեն ու փնովեն։
Օր երկրորդ,հունիսի 29 Օրերն անցնում են շատ հետաքրքիր,աշխույժ ու բովանդակալից:Ոչ մի օր նման չէ նախորդին և հաջորդին:Այս օրն էլ բացառություն չէր:Մեր օրը սկսվեց Սարալանջից՝բուռն աշխատանքային գործունեությամբ:Յուրաքանչյուրս մեր սեփական տարածքը մաքուր պահելով՝պետք է նպաստենք բնության պահպանմանը:Բոլորիս ջանքերով Սարալանջի տարածքը մաքրվեց:Տնկեցինք ծաղիկներ,ջրեցինք ծառերը՝գիտակցելով որ որոշ ժամանակ անց կտեսնենք մեր արածի արդյունքը:Այս ամենը պետք է շարունակական բնույթ կրի և օրինակ լինի բոլորին:
Ճնճղուկ Մեծ բան է, սոխա՜կ,մենք,ճնճղուկներս,ավելի շատ ենք: Քանակը դեռ որակի մասին չի խոսում:Մարդ պետք է գոռոզ չլինի ու նկատի իր դիմացինի առավելությունները:Մեկ կա հազար արժե,հազար կա մեկ չարժե: Աքաղաղ Չի լուսանում,ես դեռ ազդանշան չեմ տվել: Մարդիկ մտածում են,թե ամեն ինչ իրենցից է կախված՝իրենց ամենակարող մարդ կարծելով:Բայց կան երևույթներ,որ կատարվում են անկախ մարդկանց կամքից: Ճանճը պատուհանի ապակուն Այժմ ես գիտեմ,թե որտեղ է կեցության սահմանը: Այն մարդկանց մասին է,ովքեր մի բանի հասնելուց հետո ավելիին չեն ձգտում: Խոզ և մարգարիտ Բըռռ:Այս ի՞նչ են լցրել իմ կեղտայրի մեջ,այս ի՞նչ խոզություն է: Մարդիկ,ապրելով կեղտաջրի մեջ,ուրիշի թերություններն են նկատում՝իրենցը մոռանալով: Իր աչքի գերանը չի տեսնում,ուրիշի աչքի շյուղն է տեսնում:
Օր առաջին,հունիսի 28 Մեր օրը այսօր սկսվեց Մայր դպրոցից:Հավաքվել էինք կենտրոնական ընթերցասրահում,որպեսզի ծանոթանայինք ճամբարի ծրագրին:Հաջորդիվ գնացինք «Սեբաստիա» համերգասրահ,այստեղ ծանոթացանք «Հազարան հավքին»:Երգեցինք,պարեցինք ու շատ լավ ժամանակ անցկացրեցինք:
Անմահական այգի մի ասի՝ մի դրախտ ասա. լիքը զրնգուն աղբիւրներով ու կարկաչուն վտակներով, հազարագոյն ծաղիկներով, ամէն տեսակ երէներով ու երգող նախշուն հաւքերով: Այգու մէջ էլ այգեպաններ դրեց ու պատուիրեց, որ դուռը միշտ բաց պահեն. ով ուզի մտնի, ուտի, տանի, եկողգնացողին «չէ» չլինի: Ու եօթը ճամփով ամէն կողմից արձակհամարձակ գալիս էին մարդիկ, լիքը այգում ուտում խմում, լիանում, անց կենում գնում:
Կռունկն ընկավ կալերը, Կռունկ, հոպ տուր ու թռի, Կտրավ սազիս թելերը, Կռունկ, ծափ տուր ու թռի:
Կռունկ, հոպ տուր ու թռի, Կռունկ, ծափ տուր ու թռի:
Կամաց քշեք սելերը, Կռունկ, հոպ տուր ու թռի, Կապեմ չուխուս թելերը, Կռունկ, ծափ տուր ու թռի:
Կռունկ, հոպ տուր ու թռի, Կռունկ, ծափ տուր ու թռի:
Ա՜յ տղա, պարի մեջը, Կռունկ, հոպ տուր ու թռի, Ես եմ քո խաղի մեջը, Կռունկ, ծափ տուր ու թռի:
Կռունկ, հոպ տուր ու թռի, Կռունկ, ծափ տուր ու թռի:
***
Արան թագաւորի քաղաքում մի աղքատ պառաւ կին է լինում. ունենում է մի մինուճար որդի: Օրերից մի օր էս պառաւի տղէն հիւանդանում է, ու սիրտը խաղող է ուզում:
— Նանի՛, ի՛նչ կը լինի՝ ինձ համար խաղող ճարես, թախանձում է մօրը:
Պառավը ինչքան խնդրում է, աղաչում պաղատում է, քարսիրտ այգեպանները բան չեն տալիս, դուրս են անում ու այգու դռները յետեւից փակում: Պառաւը դառն ու դատարկ յետ է գալիս: Գալիս է տեսնում՝ որդին, խաղող կանչելով, մօրն է սպասում: Էդպէս խաղող կանչելով էլ էն գիշեր պառաւի որդին մեռնում է:
Բարձր տրամադրությամբ շարունակեցինք մեր օրը:Հաջորդ կանգառը Վիգեն Ավետիսի քանդակի դպրոցն էր:Ծանոթացանք դպրոցի տարածքի հետ,կավով կախազարդեր,կրծքազարդեր պատրաստեցինք:
Հաջորդը շախմատի սեմինար-պարապմունքն էր:Ընկեր Առնոլդը ծանոթացրեց շախմատի կանոնների հետ,սովորեցինք խաղաքարերի անվանումները ու էլի շատ օգտակար բաներ:
Այսօր Հարավային դպրոցի ճամբարականների հետ պատրաստեցինք համեղ թխվածքաբլիթներ:Երեխաները շատ ոգևորված էին և բոլորը սիրով մասնակցեցին պատրաստման ընթացքին:Շատ լավ ժամանակ անցկացրեցինք և վերջում համտեսեցինք մեր պատրաստածը:
Հունիսի 18.օր չորրորդ:Այսօր վերապատրաստման վերջին օրն էր:Վերապատրաստման բոլոր մասնակիցներով մասնակցեցինք մեդիաուրբաթին՝ երգեցինք,պարեցինք:Այնուհետև սկսեցինք մեր նախագծերը ներկայացնել, քննարկել:Այսպիսով ունեցանք հետաքրքիր և բովանդակալից չորս օրեր:
Դանիելյան Սյուզաննա 